Anggitanipun Abdi-dalem Pangeran Wijil Kadilangu. Kapethik saking Serat suluk jaman karaton-dalem ing surakarta.
 
 Sekar Dhangdhanggendhis : 21 pada.
 
 Kawruhana wirasaning wangsit, kang sirollah kang tigang prakara, 
dhingin sirollah gaibe, duk durung ana iku, rupa warna sawiji-wiji, 
puniku den tetela, gaib westanipun, lagine tumetes ika, ingaranan wadi 
mani lawan wadi, iku den kawruhana.
 Ingkang wadi pan dadi puputih, 
ing sosoca sami ngawruhana, kang mani iku dadine, anenggih dadhinipun, 
ireng-ireng soca puniki, kalawan wadi ika, ing ngupamanipun, dadi 
urang-urang soca, pasthinipun aja amangeran kaki, maring sosocanira.
 Lawan aja kandheg sasar sirik, aywa ta amangeran tingal, kang dadi 
panggrahitane, ing panarimanipun, iya iku ujar kang yekti, duk aneng 
soca kiwa, nenggih westanipun, wawu layat westanira, kala aneng soca 
tengen wastaneki, wa/stane walmu layat.
 Ri kala aneng ngotot kang 
cili, tali rambut arane punika, duk aneng ngotot kaliye, tali raga 
ranipun, kala aneng ing tenggak kaki, wahid wawuranira, aneng ngalis 
iku, anenggih aran sirollah, kala aneng ing pupuser iku dhingin, aran 
sir hunderollah.
 Kalanira neng padharan kaki, ingaranan jemilah 
namanya, duk aneng wulu kulite, lan getih dagingipun, lan babalung ing 
sungsum yekti, ingaran adimolah, duk sira neng kempung,  ingaranan rasa 
mina, duk ing sira aneng pok ing kalam nenggih, ingaran rasa molah.
 
Duk sira neng madya kalam dhingin, iya iku sadra gaib ika, duk aneng 
pucuk kalame, nukat gaibanipun, duk tumingal ing cucupu manik, manikem 
ingaranan, maletik puniku, dadine patang prakara, kang tumiba ing ngarsa
 kang dadi suci, ana kang tibeng wuntat.
 Ti/ba ing wuri dadi anajis,
 ingkang tiba kiwa dadi karam, kang tiba tengen dadine, kang kalal 
dadinipun, pecahipun cucupu manik, cupu manikem ika, kala ujaripun, 
puniku ingaran sadat, lagi kenthel ingaranan nukat gaib, duk sira lagi 
netra.
 Lagi gatra arane kul-yakin, iya iku margane kala kah, dug 
lagi meneng arane, sirna kajatenipun, kalanira sosoca jati, rane betal 
mukadas, ules-ulesipun, tegese betal mukadas, wedanane uwang kang tengen
 puniki, puniku kawruhana.
 Kalanira pepak badan iki, kang bau kiwa 
tengen punika, tanapi suku kaliye, sampun pepak sadarum, aran adi olah 
sajati, lagi osik sakirna, Nabi westanipun, sinungan bekti mring Suksma,
 lan panggawe sinung sadat kang sajati, / lawan sinung sembayang.
 
Sinung sadat takbir kang ngutami, asalipun puwasa punika, duk tigang 
wulan dadine, aneng kaluwatipun, wong ngatuwa den wuri-wuri, kelawan ari
 yaya, sarta sadatipun, sadate nenggih punika, pujinira anenggih rasa 
sejati, lan asale punika.
 Anadene pujine ing takbir, huila 
hujalilahu ika, meh nguwati sembayange, panganipun winuwus, iman tokit 
ingkang binukti, kalane bisa molah, ngiwa nengen iku, johar akir johar 
awal, bisa ngadeg saluri mangke sang nabi, miyat tetebengira.
 
Isinipun kang jagat sekalir, den pepeki dening dhingdhing jalal, lagine 
iku arane, kala aneng ing pintu, ingaranan ing pintu, mongka sawuse 
medal, alam padhang iku, ingaranan dherekira, duk cumengek ingaranan 
sira iki, Rasullulah kang prapta.
 Anadene pesthine den yekti, sipat 
iku sami dipun yetna, kang ngawongsa ing dheweke, tegese yitna iku, 
kadya ngadu pucuk ing ngeri, malih upamenira, upamane gambuh, nancepaken
 tajug ika, sarya ngucap sapa wruha aran mami, ingkang katon maring 
wang.
 Dipun-sami ngimanaken singgih, tegesipun kang kabelek ika, 
anuduhaken dheweke, tegese tajug iku, pakenipun titiyang ngistri, duk 
lagi kempel ngasta, arane puniku, anenggih kalu kakekat, pujinipun 
subkanala ingkang jati, kala mangkurep sira.
 Aran laku tarekat kang 
jati, pujinira ya’alkam dulillah, duk angadeg kabisane, laku sarengat 
iku, allahu akbar kang pinuji, lagi cilik punika,  arane puniku, 
anenggih laku makripat, pujinira subuhun kudusun nrubi, rabana pujinira.
 Lairipun sarengat winarni, aneng kulit tarekat winarna, aneng ing 
ngotot laire, kakekat mring beba/lung, makripate ing sungsum jati, kala 
bilahi sira, rasa manira iku, milanipun ingaranan, rasa mani dene 
cahyane aputih, iku den kawruhana.
 Duk kalane akil balek singgih, 
ingaranan rasa widi ika, dene tan pegat jatine, nurunken rasa iku, datan
 pegad lir banyu mili, alahulu dadnya, mergane puniku, ngrasani jalu 
wanudya, tunggal rasa kang jalu kalawan estri, saking karsaning Suksma.
 Kawruhana sira kang sayekti, ajalira lawan nabadira, ing kalam molah 
jatine, dene tondha puniku, sadat mutakirah puniki, lawan mutawasitah, 
yekti dereng weruh, ing sadat muta’awilah, iya iku dene rembesipun 
putih, ing soca kawruhana.
 Lawan malih rembese kang jati, 
ireng-ireng ing soca punika, lan kaping tiga rembese, urang-urang 
puniku, ing sosoca iku kang yekti, puputih ingkang soca, iku dadi 
balung, lan otot kukulan waja, ireng-ireng ing soca kang dadi kulit, 
daging kalawan erah.
 Lawan wulu rambut iku singgih, rembesipun 
ireng-ireng soca, dadi pusuh lan jantunge, ati lawan amperu, maras pusuh
 ing getih singgih, iya lawan lilimpa, paningal pangambu, pangrungu 
lawan pangucap, nepsu napas nupus tanapas puniki, sami den kawruhana.
 Aja sira katungkul angaji, kang satengah den gawe kabisan, amrih 
kuncara wartane, dadine nora weruh, kang satengah digawe pokil, anggung 
wayang-wuyungan, pijer anjejaluk, ngilmune ginawe bondha, anggung gawe 
saba umah ing priyayi, lumaku pinaringan.
 @@@
 
 TERJEMAHAN :
 
 Semoga terjemahan yang sederhana ini dapat membantu memahami naskah 
Suluk Wangsit Gaib Sirullah, dan mohon maaf bila ada keselahan dalam 
mengalihkan kedalam bahasa Indonesia serta mohon kepada para pembaca 
yang budiman dikoreksi. Nuwun. (Kumitir).
 
 DHANDHANGGULA
 
 Ketahuilah firasat atau petunjuk ghaib, yaitu sirollah yang tiga macam,
 pertama ghaibnya sirollah, ketika belum ada, rupa warna satu-persatu, 
itu yang harus diperjelas, ghaib itu namanya, pada saat menetes 
(keluar), disebut wadi mani (rahasia sperma) dan wadi, itu harus 
diketahui.
 Yang disebut wadi itu yang berwarna putih, itu yang harus
 diketahui pada diri sendiri,  dan seperma itu jadinya, yang 
sebenar-benarnya, warna hitam yang nampak, dan wadi itu, yang jadi 
perempamaan, jadi  harus mengetahui sendiri, dan jangan mempertuhankan  
berdasarkan penglihatamu, cucuku.
 Serta jangan terhenti karena salah
 sirik, dan jangan sampai mempertuhankan penglihatan, yang menjadi 
angan-angan, serta pemahaman, yaiku ucapan yang benar, ketika berada 
mata kiri  yaitu sebutannya, wawu layat namanya, sedangkan ketika berada
 pada mata sebelah kanan sebutannya, walmu layat namanya.
 Ketika 
berada didalam pembuluh darah yang kecil, tali rambut sebutannya, dan 
ketika berada didalam pembuluh darah keduanya, tali raga sebutannya, 
ketika berada di leher, wahid namanya, dan ketika berada di alis disebut
 sirollah, ketika berada di puser yang pertama disebut sir hunderollah.
 Saat berada pada perut cucuku, disebut jemilah namanya, ketika berada 
di bulu kulit  dan darah daging, serta tulang sungsum sebenarnya disebut
 adimollah, ketika berada di salah satu bagian perut disebut rasa mina, 
dan ketika berada  pada ujungnya zakar yaitu disebut rasa mollah.
 
Dan ketika pertama kali berada diluar zakar, yaitu  disebut sadra ghaib,
 ketika berada di ujung zakar, nukat ghaibnya terlihat di cucupu manik 
(tempat/wadah) yang disebut manikam, dan terpecah menjadi empat bagian 
yang jatuh di depan yang menjadi suci, dan ada yang jatuh dibelakang.
 Yang jatuh dibelakang menjadi najis (kotoran), yang jatuh disebelah 
kiri menjadi haram dan yang jatuh disebelah kanan menjadi halal jadinya,
 pecahnya cupu manik, cupu manikem, saat itu ucapannya disebut syahadat,
 ketika kental (pekat) disebut nukad ghaib, ketika kamu masih berwujud 
seperti mata.
 Ketika masih gatra (rupa/wajah) disebut kulyakin, 
yaitu jalannya saat itu, sewaktu sedang berdiam sebutannya, hilang 
kesejatian, ketika itu penglihatan yang sejati (mata batin), disebut 
betal mukadas warnanya, artinya betal mukadas, berwajah manusia yang 
sebelah kanan dan itu harus diketahui.
 Ketika sudah lengkap anggota 
badan ini, yaitu bahu kiri kanan, serta kedua kaki, telah lengkap 
semuanya, disebut adi olah sejati, sedang osik sakirna, Nabi sebutannya,
 kedapatan bakti dari Suksma, dan perbuatan yang sesuai syahadat yang 
sejati, serta sesuai sembahyang.
 Sesuai syahadat takbir yang utama, 
asalnya puasa itu, ketika tiga bulan jadinya, berada di dalam kehendak 
kedua orang tuwa sebelumnya, serta hari kemenangan, beserta syahadat, 
syahadanya adalah, doa-doa yaitu rasa sejati, dan asalnya itu.  
 
Sedangkan adanya puji/doa di takbir, huila hujailahu, sudah cukup 
menguwatkan sembahyangnya, makanannya adalah iman tauhid yang dimakan, 
seketika bisa gerak, kekiri kenan yaitu, johar akhir dan johar awal, 
bisa berdiri seperti sang nabi, melihat keadaanya.
 Isinya seluruh 
dunia, dipunuhi oleh dinding jalal, sedangkan itu namanya, saat berada 
di pintu, disebut dipintu, ketika sudah keluar di alam yang terang ini, 
disebut saudaramu, dan ketika menangis disebut kamu, Rasulullah yang 
datang.
 Adanya kepastian yang sesungguhnya, sifat itu harus 
diperhatikan, yang menguasai dirinya, artinya hati-hati itu, seperti 
mengadu di pucuknya duri, berganti ibaratnya, ibarat gambuh, manancapkan
 tajuknya, serta berucap siapa yang tahu nama saya, yang terlihat pada 
diriku.
 Harus sama-sama mempercayai, maksudnya yang terbelah adalah,
 menunjukkan dirinya, artinya tajuk itu, segala perintah seorang istri, 
ketika sedang berjabat tangan, sebutannya, yaitu kalu kakekat, pujinya 
subkhanallah yang sejati, ketika kamu tengkurap.
 Disebut laku 
tarekat yang sejati, pujinya ya’alkam dulillah, ketika berdiri 
kepandaanya, laku sareat itu, allahu akbar yang dipuji, dan ketika masih
 kecil, sebutannya yaitu laku makrifat, pujinya subuhun kudusun nrubi, 
rabana pujinya.
 Lahirnya sareat berada, pada kulit tarekat 
keberadaanya, berada pada otot lahirnya, hakekat terletak pada tulang, 
makrifatnya pada sungsum yang sejati, ketika kamu celaka, rasa spermamu 
itu. Makanya disebut, rasa sperma sedangkan cahayan berwarna putih, itu 
yang harus diketahui.
 Dan ketika sudah akil balig, disebut rasa 
ketuhanan, dan tiada putus kenyataanya, menurunka rasa itu, dan tiada 
putur ibarat air yang mengalir, allahulu dadnya, jalannya yaitu, 
membicarakan pria dan wanita, satu rasa pria dan wanita, berasal dari 
kehendak suksma.
 Ketahuilah dengan sesungguhnya, batas waktu hidupmu
 serta sejarahmu, berada dalam suratan Tuhan, sedangkan tandanya yaitu, 
syahadat mutakirah, serta mutawasitah, sungguh belum tahu, itu syahadat 
muta’awilah, sedangkan bocorannya berwarna putih, dan ketahuilah pada 
penglihatan (mata).
 Dan lagi rembesan yang sesungguhnya, hitam-hitam
 pada penglihatan itu, dan yang ketiga rembesannya, sama seperti kita, 
pada penglihatan (mata) yang sesungguhnya, berwarna putih pada mata, itu
 menjadi tulang, dan otot jerawat gigi, serta hitam-hitam pada mata yang
 menjadi kulit, daging serta darah.
 Beserta bulu rambut itu, 
rembesanya dari penglihatan yang berwarna hitam-hitam, jadi darah dan 
jantungnya, hati dan amperu, mengalirnya darah, yaitu dengan limpa, 
penglihatan, pembau, pendengaran serta ucapan, nafsu napas nupus tanapas
 itu, semua harus diketahui.
 Jangan kamu menyerah dalam belajar, 
yang setengah buatlah untuk kepandaian, supaya termashur kabarnya, 
jadinya tidak mengetahui, dan yang setengah untuk berbuat akal-akalan 
(curang), senantiasa  mengumbar kesenangan, selalu meminta, ilmunya 
dibuat modal, senantiasa selalu main kerumah bangsawan/orang kaya, 
setiap berjalan selalu dikasih.
n.jpg)
Tidak ada komentar:
Posting Komentar